Ντιαμπέλι, Άντον

(Anton Diabelli, Μάτζεε, Σάλτσμπουργκ 1781 – Βιέννη 1858). Αυστριακός μουσικός. Μαθητής του Μίκαελ Χάιντν στο Σάλτσμπουργκ, φανέρωσε πολύ σύντομα το μεγάλο ταλέντο του για το πιάνο καθώς και για άλλα μουσικά όργανα. Ικανός διοργανωτής μουσικών συγκεντρώσεων και άνθρωπος του κόσμου, που όλοι τον εκτιμούσαν, ο Ν. μπόρεσε να συμφιλιώσει αυτές τις αξιόλογες πρακτικές αρετές του με λεπτότατο γούστο και μεγάλη αξία κοντσερτίστα, γεγονός που του επέτρεψε να έχει φιλικούς δεσμούς με όλους τους μαέστρους της εποχής του. Η εκλεκτικότητά του στη σύνθεση δεν τον εμπόδισε - ιδίως στα κομμάτια του για πιάνο - να προσφέρει στον αναταραγμένο μουσικό κόσμο της εποχής του ένα παιδαγωγικό πρότυπο απόλυτα θεμιτό. Επιπλέον ο Ν. έπαιξε σημαντικό ρόλο και ως εκδότης· παρήγγειλε στον Μπετόβεν τις περίφημες βαριατσιόνες έργο 120, πάνω σ’ ένα από τα δικά του βαλς, και δημοσίευσε τα έργα των αδελφών Χάιντν, του Μότσαρτ, του Κερουμπίνι και του Σούμπερτ. Τα έργα του Ν. περιλαμβάνουν μουσική για τραγούδι, μοτέτα, λειτουργίες, βαλς, σονάτες, οπερέτες και μερικά μονόπρακτα.